

بهرام عکاشه
آغاز: ثبت نشده پرواز:
وفات
12 خرداد 1404تعداد بازدید
47
زندگینامه (بیوگرافی)
بهرام عکاشه، متولد ۱۳۱۵ در مسجدسلیمان، یکی از چهرههای برجسته و ماندگار علم زلزلهشناسی در ایران بود. او به عنوان پدر علم زلزلهشناسی ایران شناخته میشود و با تلاشهای بیوقفهاش در زمینه آموزش و پژوهش، تأثیر عمیقی بر توسعه این علم در کشور گذاشت. عکاشه در سال ۱۳۴۸ به مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران پیو...
بهرام عکاشه، متولد ۱۳۱۵ در مسجدسلیمان، یکی از چهرههای برجسته و ماندگار علم زلزلهشناسی در ایران بود. او به عنوان پدر علم زلزلهشناسی ایران شناخته میشود و با تلاشهای بیوقفهاش در زمینه آموزش و پژوهش، تأثیر عمیقی بر توسعه این علم در کشور گذاشت. عکاشه در سال ۱۳۴۸ به مؤسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران پیوست و در سال ۱۳۶۴ به مرتبه استادی رسید. او سالها ریاست بخش زلزلهشناسی این مؤسسه را بر عهده داشت و پس از سی سال فعالیت، بازنشسته شد. همچنین، او به مدت ۱۴ سال ریاست گروه ژئوفیزیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران شمال را بر عهده داشت و در این مدت، رشته ژئوفیزیک را در این دانشگاه راهاندازی کرد.
زندگی و تحصیلات عکاشه نشاندهنده علاقه و اشتیاق او به علم و دانش بود. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در مسجدسلیمان و اهواز گذراند و با کسب رتبه اول دیپلم ریاضی، به دانشگاه تهران راه یافت. پس از اخذ مدرک کارشناسی در رشته فیزیک، به عنوان دانشجوی بورسیه به آلمان رفت و در دانشگاه صنعتی اشتوتگارت و سپس دانشگاه فرانکفورت، تحصیلات خود را در زمینه ژئوفیزیک و زلزلهشناسی ادامه داد و در سال ۱۳۴۸ موفق به دریافت مدرک دکتری شد.
عکاشه نه تنها در زمینه پژوهش و تدریس، بلکه در زمینه آگاهیبخشی عمومی نیز فعال بود. او همواره نسبت به خطر وقوع زلزله در تهران هشدار میداد و بر اهمیت تغییر محل پایتخت به منظور کاهش تلفات ناشی از زلزله تأکید میکرد. او معتقد بود که بیش از ۹۵ درصد خاک ایران بر روی گسلهای فعال قرار دارد و تهران به دلیل موقعیت جغرافیاییاش در معرض خطر زلزلههای بزرگ است. این هشدارها و تلاشهای او برای ارتقای ایمنی کشور، او را به چهرهای شناختهشده در جامعه علمی و عمومی تبدیل کرد.
دکتر عکاشه با تأسیس پایگاههای زلزلهنگاری و انجام مطالعات کلیدی، نقش مهمی در توسعه زیرساختهای علمی کشور ایفا کرد. او همچنین نویسنده یک کتاب تألیفی و بیش از ۱۰۰ مقاله داخلی و ۳۵ مقاله بینالمللی بود. در سال ۱۴۰۱، بنیاد میراث پاسارگاد او را بهعنوان بهترین شخصیت سال در رشته میراث طبیعی و محیط زیست معرفی کرد.
عکاشه به عنوان یک معلم دلسوز و پیشگام در آگاهیبخشی، نسلهای متعددی از متخصصان زلزلهشناسی را تربیت کرد. او با داستانسرایی از تجربیاتش و برقراری ارتباط نزدیک با دانشجویان، علاقه آنها را به این رشته افزایش میداد. او همچنین بر اهمیت آموزش عمومی درباره زلزله تأکید داشت و معتقد بود که آموزش ناکافی در مدارس و جامعه، بزرگترین مانع در کاهش خسارات زلزله است.
در سالهای پایانی عمر خود، عکاشه به مسائل زیستمحیطی و تأثیر آنها بر فعال شدن گسلها نیز توجه نشان داد. او بر این باور بود که تخریب محیط زیست میتواند فعالیت گسلها را تشدید کند و این دیدگاه کمتر مورد توجه قرار گرفت، اما نشاندهنده نگاه پیشرو او به ارتباط علوم زمین و محیط زیست بود.
دکتر بهرام عکاشه در ۱۲ خرداد ۱۴۰۴ در ۸۹ سالگی درگذشت و خبر درگذشت او موجی از تأسف و قدردانی را در میان جامعه علمی و عمومی برانگیخت. او با بیش از نیم قرن فعالیت علمی و آموزشی، نهتنها علم زلزلهشناسی را در ایران پایهگذاری کرد، بلکه با هشدارهای مسئولانه و تلاش برای ارتقای ایمنی، جانهای بسیاری را از خطرات احتمالی نجات داد. نام او بهعنوان یکی از مفاخر علمی ایران در تاریخ این سرزمین جاودانه خواهد ماند.
یاد و خاطره استاد فرهیخته، دکتر بهرام عکاشه، همواره در قلب جامعه علمی ایران و تمامی کسانی که دغدغه ایمنی در برابر این پدیده طبیعی را دارند، جاودان خواهد ماند. روحش شاد و یادش گرامی.
مشاهده بیشتر
زندگی و تحصیلات عکاشه نشاندهنده علاقه و اشتیاق او به علم و دانش بود. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه خود را در مسجدسلیمان و اهواز گذراند و با کسب رتبه اول دیپلم ریاضی، به دانشگاه تهران راه یافت. پس از اخذ مدرک کارشناسی در رشته فیزیک، به عنوان دانشجوی بورسیه به آلمان رفت و در دانشگاه صنعتی اشتوتگارت و سپس دانشگاه فرانکفورت، تحصیلات خود را در زمینه ژئوفیزیک و زلزلهشناسی ادامه داد و در سال ۱۳۴۸ موفق به دریافت مدرک دکتری شد.
عکاشه نه تنها در زمینه پژوهش و تدریس، بلکه در زمینه آگاهیبخشی عمومی نیز فعال بود. او همواره نسبت به خطر وقوع زلزله در تهران هشدار میداد و بر اهمیت تغییر محل پایتخت به منظور کاهش تلفات ناشی از زلزله تأکید میکرد. او معتقد بود که بیش از ۹۵ درصد خاک ایران بر روی گسلهای فعال قرار دارد و تهران به دلیل موقعیت جغرافیاییاش در معرض خطر زلزلههای بزرگ است. این هشدارها و تلاشهای او برای ارتقای ایمنی کشور، او را به چهرهای شناختهشده در جامعه علمی و عمومی تبدیل کرد.
دکتر عکاشه با تأسیس پایگاههای زلزلهنگاری و انجام مطالعات کلیدی، نقش مهمی در توسعه زیرساختهای علمی کشور ایفا کرد. او همچنین نویسنده یک کتاب تألیفی و بیش از ۱۰۰ مقاله داخلی و ۳۵ مقاله بینالمللی بود. در سال ۱۴۰۱، بنیاد میراث پاسارگاد او را بهعنوان بهترین شخصیت سال در رشته میراث طبیعی و محیط زیست معرفی کرد.
عکاشه به عنوان یک معلم دلسوز و پیشگام در آگاهیبخشی، نسلهای متعددی از متخصصان زلزلهشناسی را تربیت کرد. او با داستانسرایی از تجربیاتش و برقراری ارتباط نزدیک با دانشجویان، علاقه آنها را به این رشته افزایش میداد. او همچنین بر اهمیت آموزش عمومی درباره زلزله تأکید داشت و معتقد بود که آموزش ناکافی در مدارس و جامعه، بزرگترین مانع در کاهش خسارات زلزله است.
در سالهای پایانی عمر خود، عکاشه به مسائل زیستمحیطی و تأثیر آنها بر فعال شدن گسلها نیز توجه نشان داد. او بر این باور بود که تخریب محیط زیست میتواند فعالیت گسلها را تشدید کند و این دیدگاه کمتر مورد توجه قرار گرفت، اما نشاندهنده نگاه پیشرو او به ارتباط علوم زمین و محیط زیست بود.
دکتر بهرام عکاشه در ۱۲ خرداد ۱۴۰۴ در ۸۹ سالگی درگذشت و خبر درگذشت او موجی از تأسف و قدردانی را در میان جامعه علمی و عمومی برانگیخت. او با بیش از نیم قرن فعالیت علمی و آموزشی، نهتنها علم زلزلهشناسی را در ایران پایهگذاری کرد، بلکه با هشدارهای مسئولانه و تلاش برای ارتقای ایمنی، جانهای بسیاری را از خطرات احتمالی نجات داد. نام او بهعنوان یکی از مفاخر علمی ایران در تاریخ این سرزمین جاودانه خواهد ماند.
یاد و خاطره استاد فرهیخته، دکتر بهرام عکاشه، همواره در قلب جامعه علمی ایران و تمامی کسانی که دغدغه ایمنی در برابر این پدیده طبیعی را دارند، جاودان خواهد ماند. روحش شاد و یادش گرامی.
دل نوشته ها
اگر بهرام را
می شناختید، دلنوشته ای بنویسید.
توجه فرمایید که نظر شما به عنوان
مهمان
ثبت خواهد شد.
در صورت تمایل به نمایش نام خود وارد
شوید.
