لطفعلی صورتگر

دکتر لطفعلی صورتگر (متولد 1279هـ.ش. و متوفی به مهر 1348هـ.ش.)، فرزند میرزا آقاخان می­باشد. جد وی آقا لطفعلی از نقاشان هنرمند و چیره‌دست قرن سیزدهم هجری بود که کارهای او در موزه‌های پاریس و لنینگراد موجود است.

لطفعلی صورتگر تحصیلات ابتدایی را در شیراز به پایان رساند. سپس به هند رفت و دوره­ی متوسطه را در آنجا به پایان رسانید. بعد به ایران بازگشت و به خدمت ادارات دارایی و فرهنگ درآمد، و مجله­ی سپیده‌دم را در شیراز تأسیس کرد. در سال ۱۳۰۶هـ.ش. برای ادامه تحصیل به لندن رفت و در رشته­ی زبان و ادبیات انگلیسی درجه­ی دکتری گرفت. موضوع پایان‌نامه­­ی دکتری او «نفوذ ادبیات ایران در ادبیات انگلستان در قرن پانزدهم و شانزدهم میلادی» بود.

لطفعلی صورتگر پس از بازگشت از انگلستان به تدریس ادبیات فارسی و انگلیسی پرداخت و چندی نیز ریاست دانشگاه شیراز را بر عهده داشت. مدتی نیز مدیر مجله­ی آموزش و پرورش و عضو فرهنگستان ایران بود. لطفعلی صورتگر سفرهایی به کشورهای شوروی، آمریکا و پاکستان کرد، و به مدت یک‌سال به عنوان استاد در دانشگاه کلمبیا به تدریس پرداخت (رکن­زاده، 3/70-468).

لطفعلی صورتگر در ۳/مهر/۱۳۴۸هـ.ش. در شیراز درگذشت. آرامگاه او در مقبره­الشعرای حافظیه شیراز واقع شده است. روحش شاد و یادش گرامی باد.

نمونه شعر ایشان:

هر باغبان که گل به سوی برزن آورد

شیراز را دوباره به یاد من آورد

آن‌جا که گر به شاخ گلی آرزوت هست

گل‌چین به پیشگاه تو یک خرمن آورد

نازم هوای فارس که از اعتدال آن

بادام‌ بن شکوفه مه بهمن آورد

نوروزماه، فاخته و عندلیب را

در بوستان، نواگر و بربط‌زن آورد

ابر هزارپاره بگیرد ستیغ کوه

چون لشکری که رو به سوی دشمن آورد

من در کنار باغ کنم ساعتی درنگ

تا دل‌نواز من خبر از گلشن آورد

آید دوان دوان و نهد برکنار من

آن نرگس و بنفشه که در دامن آورد

منبع: تذکره مزارات خاک مصلی در شیراز