محمود نجم آبادی

محمود نجم‌آبادی در 23 آذر ماه 1282 هـ . ش در خانوده ای اهل علم و ادب در تهران متولد شد . از طرف مادر نسب به آیت الله هادی نجم آبادی و از طرف پدر به مرحوم حاج آقا محمد نجم آبادی می رساند. تحصیلات خود را ابتدا در مدرسه «شرکت گلستان» و مدرسه قدیم «ایران و آلمان» انجام داد، سپس در «دارالفنون» و «دارالمعلمین» دنبال کرد و از آنجا به مدرسة طب رفت. مدتی در قوچان و سبزوار به طبابت پرداخت، سپس به تهران آمد و در انستیتو پاستور مشغول به کار شد. وی ریاست بیمارستان¬های «نجات» و «لقمان الدوله» را بر عهده داشت. همچنین سال‌ها نایب رئیس انجمن بین‌المللی «تاریخ طب» در پاریس بود. او به زبان‌های آلمانی، فرانسوی و عربی تسلط داشت و تحقیقاتی در زمینه تاریخ طب و طب سنتی انجام داد و آثاری در این زمینه نوشت. نجم¬آبادی ماهنامه «جهان پزشکی» را تأسیس و منتشر کرد. او در 1379هـ .ش در تهران درگذشت.
دکتر نجم‌آبادی آثار متعددی در طول حیات خود منتشر نموده که از آن جمله می‌توان به «محمد زکریای رازی»، «اصول بهداشت»، «بلای عظیم نسل بشر، سفلیس و سوزاک»، «تاریخ طب ایران»، «تعالیم پزشکی صدسالة فرانسویان در ایران»، «راهنمای پزشکان»، «مختصری از طب اسلامی بخصوص خدمات ایرانیان»، «فهرست کتاب‌های چاپی فارسی طبی»، ترجمه کتاب‌های «آبله و سرخک»، «آیین پزشکی یا پندنامه اهوازی»، تصحیح «رساله وجودیه» و مقدمه بر کتاب «طب اسلامی» اشاره کرد.
انجمن آثار و مفاخر فرهنگی به پاس سال‌ها فعالیت علمی و فرهنگی وی ، طی برگزاری مراسم بزرگداشتی در 27 آذر ماه 1378 ایشان را به عنوان یکی از مفاخر ایران زمین معرفی کرد و لوح تقدیری همراه با نشان زرین انجمن به استاد اهدا نمود. روحش شاد و یادش گرامی باد.