(منصور) علی باکویی کَتْریمی

علی (منصور) باکویی کَتْریمی، دانشمند هسته‌ای ایرانی، در تاریخ ۲۷ دی ۱۳۵۳ در روستای کتریم واقع در بخش دودانگه شهرستان ساری به دنیا آمد. او از همان سنین کودکی با استعداد استثنایی و شخصیت اخلاقی قوی‌اش مورد توجه معلمان و همسالانش قرار گرفت. علی باکویی، با پشتکار و تلاش فراوان، تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌اش را در زادگاهش به پایان رساند و سپس برای ادامه تحصیل به شهر ساری رفت. او در کنکور سراسری دانشگاه‌های ایران شرکت کرد و در رشته مهندسی مکانیک در دانشگاه صنعتی مالک اشتر، شعبه اصفهان، پذیرفته شد. باکویی به عنوان یک دانشجوی ممتاز، بورسیه تحصیلی وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح ایران را دریافت کرد و در ادامه تحصیلاتش، مدرک کارشناسی ارشد و دکتری خود را در رشته مهندسی مکانیک از همان دانشگاه اخذ کرد. او همچنین دکترای دیگری در رشته فیزیک هسته‌ای از دانشگاه تهران دریافت کرد و به یکی از متخصصان برجسته در این حوزه تبدیل شد.

علی باکویی نه تنها در زمینه علمی، بلکه در ورزش نیز فعال بود. او به عنوان مربی و داور در رشته بوکس در استان تهران فعالیت می‌کرد و سهم قابل توجهی در توسعه این ورزش داشت. با این حال، دستاوردهای علمی او تا زمان مرگش برای بسیاری از همکارانش در جامعه بوکس ناشناخته مانده بود. او به عنوان فردی متدین و اخلاق‌مدار شناخته می‌شد و در کنار فعالیت‌های علمی، به پرورش نسل جوان و ترویج ارزش‌های اخلاقی نیز توجه داشت.

علی باکویی در سال‌های اخیر به عنوان استادیار در دانشگاه تدریس می‌کرد و در طول دوران حرفه‌ای خود، سمت‌های علمی و دانشگاهی مختلفی را بر عهده داشت. او به عنوان یک چهره دانشگاهی، به خاطر مشارکت‌هایش در زمینه فیزیک هسته‌ای، علم مواد و توسعه ابرخازن‌ها شهرت داشت. زندگی او نمونه‌ای از تعهد به علم و وطن بود و او همواره در تلاش برای پیشرفت فناوری هسته‌ای ایران بود.

متأسفانه، علی باکویی و خانواده‌اش در تاریخ ۲۳ خرداد ۱۴۰۴ در حمله هوایی رژیم صهیونیستی به منزل مسکونی‌شان در منطقه نارمک تهران به شهادت رسیدند. این حمله، که به عنوان اولین اقدام نظامی اسرائیل در جنگ ایران و اسرائیل شناخته می‌شود، نه تنها زندگی یک دانشمند برجسته را به پایان رساند، بلکه خانواده‌اش را نیز از او گرفت. همسرش مونا باکویی و دو فرزندش، یاسمین و آرمین، نیز در این حادثه جان باختند. یاسمین، دختر ۲۳ ساله‌اش، دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه صنعتی شریف بود و آرمین، پسر ۱۷ ساله‌اش، در سال دوم دبیرستان تحصیل می‌کرد.

شهادت علی باکویی و خانواده‌اش موجی از اندوه و خشم را در میان مردم و مسئولان برانگیخت. این حمله به عنوان یکی از سلسله اقدامات خصمانه‌ای که زیرساخت‌های علمی کشور ایران و دانشمندان ایرانی را هدف قرار می‌دهد، شناخته شد. مراسم تشییع جنازه او و خانواده‌اش با حضور گسترده مردم و مسئولان برگزار شد و این واقعه به عنوان ضایعه‌ای بزرگ برای جامعه علمی ایران توصیف شد.

علی باکویی کتریمی، با زندگی‌اش که ترکیبی از علم، اخلاق و خدمت به وطن بود، الگویی برای نسل‌های آینده خواهد بود. او به عنوان یک دانشمند متعهد و فردی بااخلاق، در یادها باقی خواهد ماند و یادش همواره در دل‌های ایرانیان زنده خواهد بود. زندگی و تلاش‌های او نشان‌دهنده عزم و اراده‌ای است که می‌تواند الهام‌بخش نسل‌های آینده باشد. علی باکویی، با وجود اینکه در جوانی به شهادت رسید، اما میراث علمی و اخلاقی‌اش همواره در یادها خواهد ماند و به عنوان نمادی از تلاش برای پیشرفت و استقلال علمی کشور ایران شناخته خواهد شد.