منصور والامقام

منصور والامقام بازیگر و دوبلور ایرانی تئاتر، سینما و تلویزیون و نیز بازیگر و تهیه‌کننده رادیو بود. وی در سال 1315 در تهران چشم به جهان گشود. در سال ۱۳۳۲ به هنرستان هنرپیشگی رفت و همزمان بازی در تئاترهای لاله زار را آغاز کرد. پس از دریافت دیپلم، فعالیت‌هایش را در عرصه تئاتر گسترش داد و با نمایش «آپاندیس» (منوچهر قاسمی) به گروه تئاتری «اسکار» پیوست. گرچه در بسیاری از منابع، نخستین فیلم سینمایی او شاباجی خانم (صادق بهرامی، ۱۳۳۶) ذکر شده، اما خودش «پسر دریا» (به کارگردانی شاپور یاسمی و تهیه‌کنندگی اسماعیل کوشان) را نخستین فیلم سینمایی‌اش می‌دانست که در نوروز ۱۳۳۸ در سینماهای تهران نمایش داده شد. وی پس از افتتاح ایستگاه «تلویزیون خصوصی ایران» (موسوم به «تلویزیون پاسال»)، همراه دوستانی چون «مقبلی» و «همایون» به عرصه تلویزیون قدم نهاد و در بسیاری از نمایش‌های زنده شرکت کرد و حضورش در تلویزیون، موفقیتی چشمگیر برایش به ارمغان آورد. وی از سال ۱۳۳۷ کار دوبله را نیز شروع کرد و گوینده شخصیت «جانی دالر» در سریالی با همین عنوان بود. ایشان در سال ۱۳۳۹ ازدواج کرد و یک ماه پس از ازدواج، با امتحان «محتشم» وارد رادیو شد و سال بعد به استخدام رادیو درآمد و پس از آن، حضور جدی و مستمر در رادیو را برگزید. ایشان عقیده داشتند بازیگری که وارد رادیو می‌شود، از یادها و دیده ها پنهان می‌گردد؛ ظاهراً حق با او بود؛ چرا که تا سال ۱۳۶۵ غیر از رادیو فعالیت دیگری نداشت. ایشان در ابتدای حضورشان در رادیو، به گویندگی و بازیگری نمایش‌های رادیویی پرداختند. بعدها هم در سمت تهیه‌کننده نمایش‌های رادیویی، بخصوص داستان شب به فعالیتش ادامه دادند. ایشان تجربه‌های تهیه‌کنندگی خویش را حاصل کمک‌ها و راهنمایی‌های آقای شرفی می‌دانستند و در این‌باره می‌گویند:
"بیشتر کارم برنامه‌ای بود با نام «آثار جاویدان ادبیات جهان»، بعد «جانی دالر» بود و «زیر آسمان کبود» که کلیه اخبار و اتفاقاتی را که در دنیا رخ می‌داد، به صورت نمایشنامه رادیویی تنظیم می‌کردند و ما اجرا می‌کردیم که دو، سه تیپ مختلف را اجرا کردم کار «داستان شب» هم زیاد انجام داده‌ام. سابق می‌گفتند، تهیه کننده خدای استودیوست؛ یعنی عوامل اجرایی از صدابردار در اتاق فرمان تا دستیارش، مسوول افکت و موسیقی، همه و همه زیرنظر تهیه کننده بود. موقعی که ما برنامه اجرا می‌کردیم، همیشه از تهیه‌کننده وحشت داشتیم که مبادا تپق بزنیم یا این که بد اجرا کنیم. به نظر من، تهیه‌کننده، مسوول و جوابگوی برنامه‌است."
هفده سال تجربه تهیه‌کنندگی رادیو، کارنامه‌ای درخشان برایشان بود. ایشان در زمان حیاتشان، به تأیید همکارانشان، یکی از بهترین تهیه‌کننده‌های رادیو بودند؛ کلام، موسیقی و ساندافکت را که از ارکان برنامه‌های رادیویی است، در حد کمال درک می‌کرد و به جرات می‌توان گفت تسلطی مثال زدنی به این ارکان داشت. او به خواست و سلیقه مخاطب بسیار اهمیت می‌داد و معتقد بود خواسته مخاطب تأثیر بسیاری در موفقیت یک برنامه دارد. ثمره ۲۶ سال حضور مستمر وی در رادیو، بیش از یک هزار نمایشنامه رادیویی است در آن نمایشنامه‌ها تیپهای فراوانی با اجرای هنرمندانه او خلق شدند آن زمان، علی حاتمی و پرویز خطیبی «داستان‌های شب» رادیو را می‌نوشتند. بیشتر نمایشنامه‌ها مضمونی اجتماعی و خانوادگی داشت و به همین سبب «داستان شب»، بیشترین شنونده را به خود جذب می‌کرد. روزهای سال ۱۳۶۵ روزهای پایانی حضور او در رادیو بود؛ البته پایان مقطع اول همکاری اش با رادیو؛ چرا که پس از گذشت چندسال، دوباره به رادیو دعوت شد و تا ۱۵ روز پیش از مرگ، همچنان به فعالیت رادیویی اشتغال داشت. پس از آن که ارتباطشان با رادیو کمرنگ شد، پیشنهادهایی برای بازی دریافت کردند. کانی مانگا اولین فیلم ایشان پس از انقلاب است. پس از آن، در فیلمهایی مثل گراند سینما، پنجاه و سه نفر، حکایت آن مرد خوشبخت، ترانزیت، روز واقعه، رویای نیمه شب تابستان، مجازات و باد و شقایق به ایفای نقش پرداخت. از میان سریال‌هایی که بازی کرده بود، هزاردستان و کیف انگلیسی را دیگرگونه دوست می‌داشت. کیف انگلیسی آخرین تجربه بازیگری ایشان بود. همچنین آخرین کار رادیویی خود را نیز در کنار «میکائیل شهرستانی» به پایان رساند. هرچند منصور والامقام با زندگی وداع گفت، اما یادگارهایش برای دوستداران هنر، باقی است. وی در ۲۸ تیر ۱۳۸۰ به دلیل بیماری ریوی دار فانی را وداع گفت. روحش شاد و یادش گرامی باد.