باقر پرهام

باقر پرهام، مترجم و پژوهشگر برجسته ایرانی، در تاریخ ۹ تیر ۱۳۱۴ در رودبار گیلان به دنیا آمد و در ۷ خرداد ۱۴۰۲ در ساکرامنتو، کالیفرنیا درگذشت. او یکی از چهره‌های تاثیرگذار در حوزه جامعه‌شناسی و فلسفه در ایران بود و با آثارش به غنای ادبیات و تفکر ایرانی کمک شایانی کرد.

زندگی باقر پرهام از همان ابتدا با چالش‌ها و سختی‌هایی همراه بود. او در خانواده‌ای کم‌درآمد به دنیا آمد و پدرش، که ابتدا دهقان بود، بعداً به کارمند شرکت نفت تبدیل شد. باقر تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان سیروس رودبار آغاز کرد و سپس به رشت رفت. او در دبیرستان نوربخش رشت تحصیل کرد و پس از آن به تهران رفت تا در دانشسرای عالی در رشته فلسفه و علوم تربیتی ادامه تحصیل دهد. پس از فارغ‌التحصیلی، به تدریس در دبیرستان‌های کاشان مشغول شد و در این دوران به پژوهش در مؤسسه مطالعات و تحقیقات اجتماعی پرداخت.

پرهام در سال ۱۳۴۶ بورس تحصیلی فرانسه را دریافت کرد و به دانشگاه نانتر پاریس رفت تا در رشته جامعه‌شناسی تحصیل کند. او پس از مدتی به ایران بازگشت و دوباره در سال ۱۳۵۰ با بورس تحصیلی دیگری به پاریس رفت. در اینجا تحت نظر آلن تورن، جامعه‌شناس معروف، به نوشتن رساله دکترایش پرداخت و در سال ۱۳۵۲ با موفقیت از آن دفاع کرد.

فعالیت‌های سیاسی پرهام نیز قابل توجه است. او به عنوان یکی از اعضای کانون نویسندگان ایران شناخته می‌شود و با وجود اینکه با حزب توده ایران هم‌سویی نداشت، به دلیل اتهام مرام اشتراکی به زندان قصر فرستاده شد. این تجربیات سیاسی و اجتماعی او را به یکی از چهره‌های مهم روشنفکری ایران تبدیل کرد.

باقر پرهام به عنوان مترجم، آثار متعددی از بزرگان فلسفه و جامعه‌شناسی را به فارسی ترجمه کرده است. از جمله آثار او می‌توان به ترجمه‌های امیل دورکیم، کارل مارکس و فریدریش هگل اشاره کرد. ترجمه‌های او نه تنها به غنای ادبیات فارسی کمک کرد، بلکه به دانشجویان و پژوهشگران این حوزه‌ها منابع ارزشمندی ارائه داد. او در پاسخ به این پرسش که چرا به ترجمه در حوزه علوم انسانی روی آورده، به کمبود منابع مرجع و ضرورت شناساندن روش‌های علمی و فلسفی غرب اشاره کرده است.

پرهام همچنین در مقام مولف نیز آثار قابل توجهی دارد. کتاب‌هایی چون «جامعه و دولت» و «باهم‌نگری و یکتانگری» از جمله آثار او هستند که به بررسی مسائل اجتماعی و فلسفی پرداخته‌اند. او با تلاش‌هایش در زمینه ترجمه و تألیف، به ارتقاء سطح تفکر و فرهنگ جامعه ایرانی کمک شایانی کرد.

در نهایت، باقر پرهام به عنوان یک روشنفکر و مترجم برجسته، نام خود را در تاریخ ادبیات و فلسفه ایران ثبت کرد. او با آثارش نه تنها به غنای ادبیات فارسی کمک کرد، بلکه به نسل‌های آینده نیز الهام بخشید. باقر پرهام، با وجود چالش‌ها و سختی‌هایی که در زندگی‌اش با آن‌ها مواجه بود، همواره به دنبال ارتقاء دانش و فرهنگ جامعه‌اش بود و این تلاش‌ها او را به یکی از چهره‌های ماندگار تاریخ روشنفکری ایران تبدیل کرد. یاد و خاطره او همواره در دل‌های کسانی که به علم و دانش عشق می‌ورزند، زنده خواهد ماند.