حسن امداد شیرازی

وی متولد (1302هـ.ش. و متوفی به 1389هـ.ش.) فرزند مرحوم علی­ اکبر می ­باشد. پدرش از تاجرزادگان شیراز بود که در جوانی برای تحصیل علوم دینی به نجف اشرف رفت و بیست سال در آن شهر تحصیل علم و دانش نمود و در نهضت مشروطه به تهران رفت و به جمع احرار و آزادی­خواهان وارد شد. بعدها به شیراز بازگشت و سه جلد کتاب کتاب عربی و فارسی به نام­های طریق زندگی؛ عواقب؛ و مشکوه ­الهدی را تألیف نمود. حسن امداد فرزند ارشد مرحوم علی­ اکبر می­باشد.

امداد دوره­ ی تحصیلات ابتدایی را در دبستان باقری و متوسطه را در دبیرستان شاهپور و دانشسرای مقدماتی شیراز گذراند و در 1320هـ.ش. از دانشسرای مقدماتی فارغ­ التحصیل شد. در شهریور همان سال از سوی فرهنگ فارس مامور تاسیس یک باب دبستان در سعادت­ آباد کمین شد و در 1321هـ.ش. به عنوان نماینده­ ی فرهنگ ارسنجان مشغول انجام وظیفه شد. سپس یک سال در آباده رئیس دبیرستان سعدی بود و بعد به شیراز منتقل گشت و به کار دبیری و تدریس در دبیرستان­های شیراز پرداخت. در سال 1329هـ.ش لیسانسه ی تاریخ و جغرافی از دانشکده­ ی ادبیات و دانشسرای عالی تهران شد. یک سال در فسا معاون فرهنگ و رئیس دبیرستان روزبهان بود و مجددا به شیراز انتقال یافت، و سه سال به معاونت هنرستان و دبیرستان محمدرضاشاه شیراز اشتغال داشت، و در 1340هـ.ش. رئیس دانشسرای عشایری فارس شد (رکن­ زاده، 4/6-915).

وی در جراید شیراز و تهران مقالاتی نوشته است. وی هم­چنین صاحب تألیفات ارزنده ­ای درباره­ ی شیراز و فارس می­باشد از جمله؛ شیراز در گذشته و حال؛ و فارس در عصر قاجار.

رکن­ زاده از قول صاحب کتاب شهر شیراز در ترجمه­ ی احوال حسن امداد می­نویسد: «دبیر دبیرستان­های شیراز و از لیسانسه ­های فاضل شیراز است که دارای چند تألیف است و تاکنون دو جلد از آن چاپ شده است، آقای امداد دارای ذوق و طبع روانی است و گاه­گاهی اشعاری می­سراید» (رکن ­زاده، 1/320).

روحش شاد و یادش گرامی باد.

منبع: تذکره مزارات خاک مصلی در شیراز