حسینعلی نیّری

حسینعلی نیری (۸ مهر ۱۳۲۸ – ۱۴ فروردین ۱۴۰۴) یکی از شخصیت‌های برجسته و تأثیرگذار در تاریخ قضائی جمهوری اسلامی ایران بود. او در طول زندگی‌اش با تعهد و تلاش بی‌وقفه، نقش مهمی در تحولات حقوقی و قضائی کشور ایفا کرد. نیری در سال ۱۳۳۵ در استان گیلان به دنیا آمد و از سنین جوانی به تحصیل در حوزه علمیه قم پرداخت. او به عنوان یکی از شاگردان نزدیک آیت‌الله محمدی‌گیلانی، در دوران انقلاب اسلامی به فعالیت‌های انقلابی پرداخت و پس از پیروزی انقلاب، به دستگاه قضائی کشور پیوست.

نیری در سال ۱۳۵۹ با توصیه شهید بهشتی به عنوان حاکم شرع در زندان اوین منصوب شد و در این سمت، تصمیمات مهمی در زمینه حقوق زندانیان سیاسی اتخاذ کرد. او همچنین ریاست دادگاه‌های ویژه اصل ۴۹ را بر عهده داشت که به پرونده‌های مربوط به اموال عمومی رسیدگی می‌کرد و در مبارزه با فساد و سلب اموال غیرمجاز نقش بسزایی ایفا کرد.

از سال ۱۳۹۲ تا ۱۴۰۱، نیری به عنوان رئیس دادگاه عالی انتظامی قضات خدمت کرد و در این دوران، تلاش‌های او در تقویت معیارهای اخلاقی و قانونی در دستگاه قضائی، به بهبود کیفیت عملکرد قضات کمک شایانی کرد. در سال ۱۴۰۱، او به عنوان مشاور عالی رئیس قوه قضائیه منصوب شد و تجربیات گسترده‌اش را در امور قضائی به مقامات عالی ارائه کرد.

حسینعلی نیری در ۱۴ فروردین ۱۴۰۴ درگذشت و در صحن ۷۲ تن شهدا به خاک سپرده شد. قوه قضائیه با صدور بیانیه‌ای، او را به عنوان یکی از شخصیت‌های تأثیرگذار در تاریخ قضائی ایران معرفی کرد. میراث و تأثیرات او در عرصه‌های مختلف قضائی، دینی و اجتماعی همچنان باقی خواهد ماند و یاد او در دل‌ها و ذهن‌ها زنده خواهد ماند. فقدان او برای دستگاه قضائی کشور، خلأ بزرگی را به وجود آورد، اما تلاش‌های او در راستای تحقق عدالت و قانون، همواره در یادها خواهد ماند.

روحش شاد و یادش گرامی باد