شمس آقاجانی

شمس آقاجانی (۴ تیر ۱۳۴۷ – ۱۷ شهریور ۱۴۰۲) شاعر و منتقد ادبی برجسته‌ای بود که با آثارش در دنیای شعر و ادبیات ایران تأثیر عمیقی گذاشت. او در کارگاه شعر و قصه دکتر رضا براهنی، یکی از مهم‌ترین مراکز ادبی دهه ۷۰، به پرورش استعدادهای خود پرداخت و به یکی از چهره‌های تأثیرگذار این دوره تبدیل شد.

شمس آقاجانی در شهرستان فریدونکنار به دنیا آمد و تحصیلات خود را در رشته مهندسی برق به پایان رساند، اما عشق به شعر و ادبیات او را به دنیای کلمات کشاند. او با زبانی ساده و در عین حال عمیق، احساسات و اندیشه‌های خود را در قالب شعر بیان می‌کرد و آثارش همچون «مخاطب اجباری» و «سخن رمز دهان» به عنوان نشانه‌هایی از خلاقیت و نوآوری در ادبیات معاصر شناخته می‌شوند.

شمس آقاجانی نه تنها شاعری با استعداد، بلکه منتقدی فعال در حوزه تئوری شعر نیز بود. او با همسرش، رویا تفتی، زندگی مشترکی را آغاز کرد و حاصل این عشق، فرزندی به نام بامداد بود. اشعار او، به ویژه شعر معروف «تو هم می‌روی»، در دل‌ها جاودانه خواهد ماند و یادش همیشه در یاد و خاطر دوستداران ادبیات زنده خواهد بود.

شمس آقاجانی با درگذشتش در سن ۵۵ سالگی، دنیای ادبیات را داغدار کرد، اما آثارش همچنان الهام‌بخش نسل‌های آینده خواهد بود. یادش گرامی و آثارش جاودانه باد.