شیخ محمدتقی روانشاد شیرازی

شیخ محمدتقی (متوفی به تیر/1333هـ.ش.) معروف به فیلسوف و فرزند مرحوم شیخ محمدباقر اصطهباناتی معروف به شهید رابع می باشد.

ایشان از دانشمندان معاصر است که پس از تحصیل فقه و اصول و سایر علوم دینی مدتی در مسجد حاج میرزاکریم شیراز امام جماعت بود و بعد در مدارس رحمت، شعاعیه و شریعت به تدریس علوم ریاضی و طبیعی مشغول شد، تا به سال 1301هـ.ش. که بنا به دعوت وکلای مدرسه ی سعادت بوشهر به آن بندر رفت و ریاست آن مدرسه را عهده دار شد، و شش سال در بوشهر اقامت داشت و مدرسه ی سعادت را منظم کرد و محصلین در زمان او به پیشرفت زیاد در تحصیل علوم جدیده مخصوصا ریاضیات و فیزیک و شیمی نایل آمدند.

پس از مراجعت از بوشهر دبیر دبیرستان های شیراز شد و تا آخر عمر به تدریس اشتغال داشت.

وی مردی دانشمند بود و به علوم فیزیک و شیمی عملا احاطه داشت و با ادواتی که خود ساخته بود صابون و واکس کفش و از این قبیل برای نمونه می ساخت. به شاگردان مدرسه ی سعادت نیز طرز ساختن آن ها را می آموخت. بسیار خوش خلق و خنده رو و خوش محضر بود رساله ای با عنوان شمه ای از آثار شهید رابع در شرح حال پدرش نگاشته است که در سال 1328هـ.ش. در شیراز چاپ شده، چهار بیت عربی که بر سنگ مزار شهید رابع نقر گردیده از اشعار مرحوم روانشاد می باشد (رکن زاده، 2/7-636). از جمله اقدامات وی تأسیس مدرسه ی دبستان در سال 1333هـ.ش. بود که البته بعد از یک سال فعالیت منحل شد (طاهری، 1/389).

وی در تیرماه 1333هـ.ش. در شیراز دار فانی را وداع گفت و مزارش در مقبره الشعرای حافظیه به فاصله ی کمی از مزار مرحوم پدرش شهید رابع قرار دارد. روحش شاد و یادش گرامی باد.



منبع: تذکره مزارات خاک مصلی در شیراز