علی اصغر بهرامی

علی‌اصغر بهرامی (ع.ا. بهرامی) یکی از چهره‌های برجسته و تأثیرگذار در عرصه ترجمه و ادبیات معاصر ایران بود. او در سال ۱۳۱۹ در شیراز به دنیا آمد و زندگی‌اش را با عشق به زبان و ادبیات آغاز کرد. بهرامی از چهار سالگی به مدت ده سال در نی‌ریز زندگی کرد و سپس به زادگاهش، شیراز، بازگشت. او دیپلم خود را از دبیرستان شاهپور شیراز دریافت کرد و به تحصیلات دانشگاهی در رشته زبان و ادبیات انگلیسی ادامه داد. این آغازگر مسیری بود که او را به یکی از مترجمان برجسته کشور تبدیل کرد.

بهرامی تحصیلات خود را در زمینه تدریس زبان انگلیسی در سیدنی استرالیا ادامه داد و پس از بازگشت به ایران، به تدریس در سمنان و سپس در شیراز مشغول شد. او با عشق و علاقه به تدریس، نسل‌های مختلفی از دانش‌آموزان و دانشجویان را تحت تأثیر قرار داد و به آن‌ها عشق به زبان و ادبیات را منتقل کرد. پس از سال‌ها خدمت در عرصه آموزش، او به تهران نقل مکان کرد و در آنجا نیز به فعالیت‌های فرهنگی و ادبی خود ادامه داد.

علی‌اصغر بهرامی به عنوان یک مترجم، آثار متعددی را به زبان فارسی ترجمه کرد که هر یک از آن‌ها به نوعی در ادبیات معاصر ایران تأثیرگذار بودند. از جمله آثار برجسته او می‌توان به ترجمه کتاب‌های «سلاخ‌خانه شماره پنج» نوشته کورت ونگات، «خشکسالی» نوشته جی. جی. بالارد و «اساطیر خاورمیانه» اشاره کرد. این آثار نه تنها به غنای ادبیات فارسی افزودند، بلکه به درک عمیق‌تری از فرهنگ و تفکر غربی نیز کمک کردند.

همسر او، فرنگیس مزداپور، نیز استاد دانشگاه و مترجم است و این دو با همکاری یکدیگر در عرصه ادبیات و ترجمه، تأثیرات مثبتی بر جامعه فرهنگی ایران گذاشتند. همکاری آن‌ها در ترجمه کتاب «اساطیر خاورمیانه» نمونه‌ای از هم‌افزایی و هم‌فکری در عرصه ادبیات است که نشان‌دهنده عشق و تعهد آن‌ها به فرهنگ و ادبیات است.

علی‌اصغر بهرامی در سن ۸۳ سالگی به دلیل ایست قلبی درگذشت. خبر درگذشت او برای بسیاری از دوستداران ادبیات و فرهنگ ایران غم‌انگیز بود. او نه تنها یک مترجم، بلکه یک معلم و یک فرهنگ‌دوست بود که با آثارش به ترویج ادبیات و فرهنگ کمک کرد. مراسم خاکسپاری او در قطعه هنرمندان آرامستان شیراز برگزار شد و این نشان‌دهنده احترام و ارادت جامعه فرهنگی به او بود.

یاد و خاطره علی‌اصغر بهرامی همیشه در دل‌های دوستداران ادبیات زنده خواهد ماند. او با آثارش، نه تنها به غنای ادبیات فارسی افزود، بلکه به نسل‌های آینده نیز الهام بخشید. روحش شاد و یادش گرامی باد. او به ما یادآوری کرد که ادبیات می‌تواند پلی باشد میان فرهنگ‌ها و نسل‌ها و ما را به هم نزدیک‌تر کند. راه او پررهرو باد و آثارش همواره در دل‌ها و ذهن‌ها باقی خواهد ماند.