غلامرضا افخمی

غلامرضا افخمی (۱۳۱۴ – ۵ شهریور ۱۴۰۳) پژوهش‌گر ارشد و یکی از بنیان‌گذاران بنیاد مطالعات ایران بود. او در تهران به دنیا آمد و پس از تحصیلات در دانشگاه‌های کالیفرنیا و کلرادو، به ایران بازگشت و به تدریس علوم سیاسی در دانشگاه ملی ایران پرداخت. افخمی در دوران سلطنت محمدرضا شاه پهلوی در سمت‌های دولتی مختلفی از جمله معاون وزیر کشور و دبیرکل سازمان پیکار با بی‌سوادی فعالیت داشت.

پس از پیروزی انقلاب، او به آمریکا رفت و به عنوان پژوهشگر میهمان در مؤسسه هوور در دانشگاه استنفورد مشغول به کار شد. او به همراه همسرش، مهناز افخمی، بنیاد مطالعات ایران را تأسیس کرد و پروژه‌های مهمی از جمله تاریخ شفاهی ایران را راه‌اندازی کرد. آثار او شامل کتاب معروف «زندگی و زمانه شاه» است که به بررسی زندگی و عملکرد محمدرضا پهلوی می‌پردازد.

غلامرضا افخمی در دو سال پایانی زندگی خود با بیماری سرطان دست و پنجه نرم کرد و در ۵ شهریور ۱۴۰۳ در مریلند آمریکا درگذشت. یاد و خاطره او به عنوان یک پژوهش‌گر و دیپلمات برجسته در تاریخ معاصر ایران همواره زنده خواهد ماند.