محمد آقا بامداد

مرحوم محمد آقا بامداد به شماره شناسنامه 6759 در تاریخ 1301/10/09 در شهرستان نی ریز از توابع استان فارس و در 218 کیلومتری شیراز در خانواده ای با اصالت و تاجر دیده به جهان گشودند. نام پدرشان حاجی جعفر و نام مادرشان خاور بود. به دلیل عدم امکان تحصیل به صورت خودآموز حساب و کتاب را فرا گرفتند و بسیار متبحر شدند. در دوران سربازی در شهر فسا رانندگی را آموختند. در نی ریز در شغل های متفاوتی مشغول به کار بودند از جمله دوچرخه سازی و چلوکبابی و کلاه دوزی و پمپ بنزین. در تاریخ 1323/07/15 در نی ریز ازدواج کردند. ایشان بعد از ازدواج یک خاور 5 تنی خریداری کردند که اولین ماشین خاور 5 تنی شهر نی ریز بود. بعد از آن با فروش ماشین خاور و خرید اتوبوس و سپس لندروور شروع به کار حمل و نقل مسافر کردند. سپس برای مدتی در کویت مشغول به کار بودند. ایشان منزل کوچکی را در نی ریز به ارث بردند که به دلیل محتاج بودن مستاجر به قیمت پایین منزل را واگذار کردند. به دلیل مریض شدن یکی از فرزندان به شیراز نزد دکتر فرپور مراجعه کردند که با توصیه پزشک به تحت نظر بودن بیمار به شیراز عزیمت و به دلیل طولانی شدن پروسه درمان به طور موقت در محله چهار راه مشیر در کوچه شیبانی ساکن شدند. تصمیم گرفتند که به طور دائمی در شیراز ساکن شوند و فرزندانشان را در همین شهر در مدرسه ثبت نام کنند. منازل سکونت ایشان در شیراز به ترتیب چهارراه مشیر، دروازه سعدی،حمام بهارستان بودند. سپس در محله ولیعصر زمینی خریداری کردند و پس از ساخت و ساز زمین در آن ساکن شدند و بعد از مدتی در خیابان نادر در شش متری جاوید منزلی خریداری کردند و به آنجا نقل مکان کردند و بعد از آن هم به محله فضل آباد و سپس به ابتدای خیابان شهید دوران و سپس خیابان سفیر و در نهایت خیابان پاییز نقل مکان کردند و تا پایان عمر در آن جا ساکن بودند. در مدت سکونت خود در شیراز حدود یک سال نیز به طور موقت در اراک ساکن شدند و به شغل رانندگی اتوبوس در مسیر اراک به اصفهان پرداختند. در تاریخ 1377/06/30 همسر خود را به دلیل سکته قلبی از دست دادند. در شیراز به شغل های کافه داری (در چهار راه خیرات کافه بستنی) و رانندگی و در آخر نیز لوازم التحریر مشغول بودند. وی در تاریخ دوشنبه 1387/11/07 در منزل خود در خواب به دلیل سکته قلبی دیده از جهان فروبست. پدر جان، دلمان برای روزهایی تنگ است که میدانیم باز نخواهید گشت، برای پدرمان که دیگر حضورش را احساس نخواهیم کرد، چه ناباورانه بهار عمرت خزان گشت و بسوی معبود پرواز نمودی، یادت در دلهایمان جاودانه است، به راستی که چه زود دیر میشود. روحت شاد و یادت گرامی باد.