مرتضی پورصمدی

مرتضی پورصمدی، عکاس و فیلمبردار برجسته ایرانی، در تاریخ ۱۸ مهر ۱۳۳۱ در همدان به دنیا آمد و در ۱۱ شهریور ۱۴۰۲ در حین کار بر روی پروژه‌ای مستند درگذشت. او یکی از چهره‌های تأثیرگذار در عرصه عکاسی مردم‌نگاری و سینمای مستند ایران بود و آثارش به عنوان گنجینه‌ای از فرهنگ و زندگی مردم ایران شناخته می‌شود.

زندگی و تحصیلات مرتضی پورصمدی از همان ابتدا نشان‌دهنده علاقه و استعداد او در زمینه هنر و عکاسی بود. او تحصیلات خود را تا دوره متوسطه در همدان ادامه داد و سپس برای ادامه تحصیل در رشته فیلمبرداری به تهران رفت. پس از فارغ‌التحصیلی، به عنوان فیلمبردار در تلویزیون مرکز کرمانشاه مشغول به کار شد و در سال ۶۲ به تهران منتقل شد تا به شکل حرفه‌ای به فیلمبرداری مستند بپردازد. او در طول ۲۵ سال فعالیت خود در این حوزه، آثار متعددی را خلق کرد که هر یک به نوعی نمایانگر زندگی و فرهنگ مردم ایران بودند.

مرتضی پورصمدی در طول زندگی حرفه‌ای خود، نمایشگاه‌های عکاسی متعددی را در کشورهای مختلف برگزار کرد. از جمله نمایشگاه‌های او می‌توان به "زندگی عشایری" در موزه Medelhavsmuseet در استکهلم و "زنان عشایر ایرانی" در کاخ یونسکو در پاریس اشاره کرد. این نمایشگاه‌ها نه تنها به معرفی فرهنگ و زندگی مردم ایران کمک کردند، بلکه آثار او را به جهانیان شناساندند.

در زمینه فیلمسازی، پورصمدی با کارگردانان برجسته‌ای همکاری کرد و آثار مستند و سینمایی متعددی را به ثبت رساند. فیلم‌هایی مانند "هور دورق"، "من با خدا حرف می‌زنم" و "آب غلطک آتش" از جمله آثار او هستند که هر یک به نوعی داستانی از زندگی و فرهنگ ایرانی را روایت می‌کنند. او همچنین در تولید سریال‌های تلویزیونی نیز فعال بود و با کارگردانان معروفی همکاری کرد.

مرگ ناگهانی مرتضی پورصمدی در حین کار بر روی پروژه "گناه فرشته" به عنوان یک ضایعه بزرگ برای جامعه هنری ایران تلقی شد. حامد عنقا، کارگردان و تهیه‌کننده این پروژه، در مورد او گفت که پورصمدی نه تنها یک فیلمبردار برجسته، بلکه انسانی با ویژگی‌های اخلاقی و انسانی بی‌نظیر بود. او به عنوان یک هنرمند، همواره به دنبال حقیقت و زیبایی در آثارش بود و این ویژگی‌ها او را از دیگران متمایز می‌کرد.

پورصمدی در طول زندگی خود به عنوان یک عکاس مردم‌نگار، توانست تصاویری از زندگی روزمره و فرهنگ غنی ایران را به ثبت برساند. او با دوربین خود به دل کوه‌ها و دشت‌های ایران سفر کرد و زندگی عشایر و روستاییان را به تصویر کشید. آثار او نه تنها به عنوان یک سند تاریخی از زندگی مردم ایران شناخته می‌شوند، بلکه به عنوان یک منبع الهام برای نسل‌های آینده نیز به شمار می‌روند.

در نهایت، مرتضی پورصمدی با آثارش نه تنها در عرصه عکاسی و فیلمسازی، بلکه در عرصه فرهنگ و هنر ایران نیز جایگاهی ویژه دارد. او با مرگش، خلأی بزرگ در جامعه هنری ایران ایجاد کرد و یاد و خاطره‌اش همواره در دل دوستداران هنر و فرهنگ زنده خواهد ماند. آثار او به عنوان گنجینه‌ای از فرهنگ و زندگی مردم ایران، همواره مورد توجه و احترام خواهند بود و نسل‌های آینده می‌توانند از آن‌ها بهره‌مند شوند.