پروانه اعتمادی

پروانه اعتمادی (۵ اسفند ۱۳۲۶ – ۱ فروردین ۱۴۰۴) نقاش برجسته ایرانی بود که هنر خود را تحت نظر بهمن محصص آغاز کرد و به عنوان یگانه شاگرد مستقیم او شناخته می‌شود. او تحصیلات خود را در دانشکده هنرهای زیبای تهران آغاز کرد، اما پس از دو سال آن را نیمه‌کاره رها کرد. اعتمادی به ویژه به خاطر نقاشی‌های طبیعت بی‌جان و آثار سیمانی‌اش در دهه ۱۳۵۰ شناخته می‌شود و نخستین نمایشگاهش را در سال ۱۳۴۸ برگزار کرد. در دهه‌های ۱۳۶۰ و ۱۳۷۰ نیز آثار متنوعی با تکنیک مدادرنگی خلق کرد.

زندگی و آثار او در سه فیلم مستند مورد بررسی قرار گرفته است. همچنین، کتابی به نام "صبح بخیر... شب بخیر" به بررسی عمیق آثار او پرداخته و بر دیدگاه منحصربه‌فرد او به عنوان یک زن هنرمند در ایران تأکید می‌کند. آثار اعتمادی، به ویژه کارهای سیمانی‌اش، بازتابی از تجربیات شخصی و زندگی روزمره‌اش هستند و نگاهی عمیقاً زنانه به دنیای پیرامونش ارائه می‌دهند. او به کاوش در تجربه زن بودن و مفهوم زندگی پرداخته و آثارش در دوران پس از انقلاب، نگاهی نوستالژیک و انتقادی را به نمایش می‌گذارند.
روحش شاد و یادش گرامی باد